رستگارى در گرو امر به معروف و نهى از منكر است‏ وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ امَّةٌ يَدْعُونَ الَى الْخَيْرِ وَ يَأْمُروُنَ بِالْمَعْروُفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحوُنَ «1» بايد از شما گروهى باشند كه دعوت به نيكى و امر به خوبى و نهى از بدى كنند و آنان همان رستگارانند. با دقت در اين آيه و آيه شريفه‏اى كه «حزب اللّه» را رستگار معرفى نموده است: (الَا انَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ) «2» به اين نتيجه مى‏رسيم كه «امر به معروف و نهى از منكر» از ويژگيهاى بر جسته «حزب الله» است و آنان كه به انجام اين وظيفه اقدام مى‏كنند، از اعضاى «حزب الله» شمرده مى‏شوند و هيچ كس بدون قيام به امر به معروف و نهى از منكر نمى‏تواند خود را در زمره «حزب الله» بداند.

اما اينكه امر به معروف و نهى از منكر چگونه مى‏تواند در فلاح و رستگارى يك جامعه اثر داشته باشد، نيازمند توضيح است: «از تجربيات قطعى بشر اين است كه اندوخته‏هاى فكرى انسان» با گذشت زمان به‏ دست فراموشى سپرده مى‏شود مگر آنكه پيوسته ياد آورى شود و در مرحله عمل تكرار گردد، و از همين جاست كه پيوند «علم و عمل» مشخص مى‏شود علم، انسان را به عمل راهنمايى مى‏كند و عمل شايسته، بر آگاهى و بينش انسان مى‏افزايد. از اين رو، در يك جامعه سالم، همه بايد براى پاسدارى از فرهنگ و معرفت خويش بكوشند، ونگهبانى از حريم مكتب به آن است كه متخلفين از راه نيكى را، از سقوط به ورطه هلاكت باز دارند و با «امر به معروف و نهى ازمنكر» زمينه ساز «رفتار شايسته» و در نتيجه «تقويت كننده افكار صحيح» باشند. پس بى اعتنايى به اين وظيفه، پايه رفتار را سست و انديشه‏هاى والا را در معرض فراموشى قرار مى‏دهد.»«3»

1 -آل عمران /104

2 - مجادله /22

3- المیزان ج 3 ص 372