قرآن کریم هدایت جامعه را در افراد خانواده آغاز می کند زیرا جامعه را قوم و قبیله و عشیره و گروه می سازد و هر یک از این ها نیز از کانون خانواده و افراد سر چشمه می گیرد . خطاب ها و احکام قرآن در وهله نخست متوجه آحاد مردم است و همه آن ها را به سوی صراط مستقیم هدایت می کند و در وهله ذیگر دستور های نورانی خود را متوجه خانواده کرده روابط عاطفی و معنوی بین والدین و فرزندان را تبین می کند . خلقت هر یک از دو را از نشانه های خدا دانسته و آن را مایه سکون و آرامش و بر اساس مودت ورحمت معرفی می کند « و من ایاته ان خلق لکم فی انفسکم ازواجاً لتسکنوا الیها و جعل بینکم موده ورحمه » روم 21
از این طریق جوانان را به بهترین زندگی زناشویی دعوت می کند که معیارش غریزه و مال و زیبایی نیست بلکه ملاکش عواطف انسانی است . در آیات بسیاری وظایف هر یک از زوجین نسبت به دیگری را تعلیم می دهد تا در سایه عمل به آن ها خانواده سالم و نمونه تشکیل گردد و نکاح را با دید ملکوتی می نگرد نه دید ملکی ، گفتار رسول اکرم « من تزوج فقد احرز نفس دینه » شاهد صدق این نکته است .
وقتی نوبت به رابطه فرزندان و والدین می رسد بر احترام به والدین و شکر از زحمات آنان خصوصاً مادر تأکید می فرماید خدای سبحان احترام به والدین و اطاعت و شکر گزاری از آنان را در کنار شکر و پرستش خویش می آورد تا عنایت و اهتمام خود را به این امر نشان دهد .
در مکتب قرآن فرزندان باید با قول و سخن کریم و تواضع فروتنی با والدین خود گفتگو کنند و در حق والدین خدا پرست خویش دعای خیر و در خواست مغفرت داشته باشند .سوره /23 ،سوره لقمان /14 ، سوره انعام /151
قرآن کریم در آیات نورانی خود خانواده نمونه و رفتار شایسته آنان را از پیامبران و غیر آن بیان می دارد تا الگویی برای همه پیروان راستین حق و حقیقت باشند که سخن در این زمینه نیازمند کتابی مستقل است .
خدای سبحان در کتاب خود به هر فرد مسلمان و مؤمنی دستور می دهد تا خود و خانواده اش را از تقوای الهی و هدایت قرآنی بهره مند سازد .
« یا ایها الذین آمنوا قوا انفسکم و اهلیکم نارا” و قودها الناس و الحجاره »
و نیز سیره اسماعیل صادق الوعد ( علی علیه السلام ) را به عنوان اسوه و نمونه ای که اهل خود را به نماز و زکات و نیکی ها دعوت می کند و بدین سبب مرضی پروردگار است معرفی می کند .    ( مریم /  54 و 55 )
و اذکر فی الکتاب اسماعیل انه کان صادق الوعد و کان رسولا نبیا . وکان یأمر اهله بالصلاه و والزکاه و کان عند ربه مرضیا .
« وانذر عشیرتک الاقربین » ( آغاز بعثت )
بنابراین روش هدایت قرآن از فرد و خانواده و عشیره آغاز می شود و به جامعه ایمانی سرایت می کند ، همه مؤمنان را برادر می داند « انما المؤمنون اخوه فأصلوا بین اخویکم »
یا دستور به رابطه ولایی و دستوری می دهد
« والمؤمنون و المؤمنات بعضهم اولیاء بعض »
خطاب های قرآن جهان شمولی قرآن است.