قرآن کتاب جامع سعادت
خدای سبحان قرآن کریم را به عنوان تبیان همه به انسانها شناسا ند ، و در این باره می فرماید و نزلنا «علیک الکتاب تبیاناً لکل شیء و هدی و رحمة و بشری للمسلمین »
یعنی هر چیزی که در تأمین سعادت انسانها سهم موتر دارد و در این کتاب الهی بیان شده است و اگر انجام کاری سبب فراهم نمودن سعادت شده است در قرآن آمده و اگر ارتکاب عملی مایه شقاوت بشر می شود پرهیز از آن به صورت دستوری لازم و در آن تعبیه شده است . اشتمال قرآن بر همه معارف و اخلاق و اعمال الهی و انسانی بطور رمز یا ابهام یا معما و مانند آن که از قانون می بوده و اسلوب تعلیم و تربیت جداست سنت بلکه بطور روشن بیان شده است خواه به نحو تفصیل و خواه به نحو اختصار ؛ زیرا خدای سبحان از جامعیت قرآن نسبت به همه اصول اسلامی به عنوان تبیان یاد کرده است .
قرآن برای جهان آخر بخش آغازی قائل است به نام مبدأ که فیض خلقت از آنجا شروع شده و انجامی به نام معاد که نظام کیهانی به آن سمت می رود و مسیری به نام صراط مستقیم و دین که با پیمودن این مسیر و راه صحیح باید به آن مقصد رسید همه معارف دین در همین سه بخش مبدأ ، معاد و راه آمده است .
به بیان استاد علامه طباطبایی آنچه که صریحاً یا ظاهراً در قرآن کریم آمده چند دسته اند. 
- معارفی که اسماء و صفات خداوند مربوط می شود
- معارفی که مربوط به افعال الهی است .
- معارف مربوط به واسطه فیض که بین انسان و خدای متعال قرار دارد مانند لوح ، قلم ، عرش ، کرسی
- مباحث مربوط به شناخت انسان و تبین حقیقت وی در جهان چه انسان قبل از دنیا و چه انسان بعد از دنیا و چه انسان در دنیا .
مباحثی که در زمینه پیدایش انسان معرفت انسان معرفت اصول اجتماعی انسان ، انسانهای کامل و نمونه و کمال انسان به نام نبوت رسالت وحی الهام شریعت نیز مطالبی که بیان کننده آینده انسان به نام برزخ و معاد است و نیز معارفی که متعلق به اخلاق تهذیب و تربیت انسان و مقامات اولیای الهی است .
در مجموع همه آن چه که مربوط به سعادت بشر است در زمینه عقیده اخلاق و عمل در قرآن کریم آمده و قرآن تبیان همه ی این امور استو از آنجا که عقیده پایه اخلاق و عمل است . خدای سبحان عنایت خاصی نسبت به آن فرموده و می توان گفت که هیچ عقیده ای در عالم نیست که قرآن کریم درباره آن سخن نگفته باشد حق را تأیید و باطل را نفی کرده و این امر شامل همه عقاید گذشته و آینده میشود  زیرا حکایت بشری خواه آن چه قبل از نزول قرآن کریم پدیده آمده بود خواه آن چه معاصر آن بود خواه آن چه بعداً پدید آید باید به قرآن عرضه شود این کتاب جامع الهی نیز درباره صحت و سقم آنها اظهار نظر کرده است .
قرآن هدایتگر عقل و جان1پرورش عقل انا انزلناه قراناً عربیاً لعلکم یقعلون
2پرورش جان والله یدعوا الی دار السلام – یهدی به الله من اتبع رضوانه قبل السلام
هدف قرآن عاقل ساختن انسانها است .
و تلک الامثال نضربها للناس و ما یعقلها الا العالمون ( عنکبوت /43)
اگر قرآن مثلی می زند و نحته ای می گوید تنها برای اندیشیدن و عالم شدن نیست بلکه برای آن است که انسان را درعمل هدایت کند امراض او را شفا دهد و او را تا دروازه ی بهشت برساند و به سلامت سرور و بهجت همیشگی نایل کند
قرآن کریم هم ضعف های و مرض هایی را که مربوط به حکمت نظری است با برهان شفا می دهد و هم مرض هایی که مربوط به حکمت عملی است را با تهذیب و تصفیه دل بهبود می بخشد .
همه بیماری های اعتقادی و اخلاقی انسان ها را درمان میکند جهل را که برترین بیماری درونی است با علم درمان می کند و شک را با یقین و غم واندوه را با آرامش و ترس و هواس را با طمأ نینه و امید و اضطراب و نگرانی از آینده با عزم و ثبات برطرف می سازد . مومن در پرتو شفای قرآن به ولایت می رسد که خاصیت ولایت نجات از این گونه عوامل سوء است . ان ا ولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون
قلبی که حافظ قرآن در این دنیا از از سلامت کامل برخودار است و در قیامت هم دچار عذاب نمی شود و چنان که رسول خدا فرمود : لایعذب الله قلباًولی القران البته اگر امام صادق می فرماید الحافظ للقران العامل به مع السفر اکرام البررة ، کسی که حافظ قرآن وعامل به آن است با فرشتگان کریم و یک محشور خواهد بود مقصود از حفظ قرآن حفظ قلبی آن است که بدون شناخت صحیح و عمل درست بر اساس آن میسور خواهد بود باید قرآن با دل و جان اوعجین گردد و روح او مظرف محافظت قرآن شود.
فاذا قرأنا فاتبع قرانه.