و امثال اين ها مانند تلگراف كه برخي از وهابيان به پيشگاه آل سعود سوالاتي را راجع به تلگراف بردند چهارده تن از علماي نجد از جمله محمد بن عبداللطيف … اين گونه جواب دادند: «امري است جديد و در آخر الزمان پديد آمده است و حقيقت حكم آن را نمي دانيم و از علماء گذشته هم احدي راجع به آن اشاره اي ندارد و لذا در بيان حكم آن توقف نموده و چيزي نمي گوييم و حكمي كه بر آن قطع و جزم نداريم به طور قطع به خدا نسبت نمي دهيم.   و هر كس به سراغ اين امور برود او بدعت گزار و مستحق ملامت و سرزنش است امّا به راستي بدعت چيست؟ بدعت در لغت به معناي هر نوع نوآوري خوب يا بد است در اصطلاح فقها «اِدْخالَ ما لَيْسَ مِنْ الدينِ في الدينَ» يعني «داخل كردن آن چيزي كه از دين نيست در دين».بدعت به دو صورت انجام مي شود. 1- واجبي را حرام و حرامي را واجب2- ممنوعي را مباح و مباحي را ممنوع سازيم. مثلاً در مورد حجاب بگوييم حجاب مربوط به زماني بوده كه بشر تمدن امروز را نداشته ولي امروز كشف حجاب مانعي ندارد. 
وگاه مي شود اموري را كه در دستورات ديني و در كتاب و سنت وارد نشده اند جزء دين برشمريم مثلاً مراسم سوگواري براي اموات در سوم و هفتم، چهلم كه يك امر عرفي است جزء دستورات اسلام  بدانيم و يا جشن و شادماني در اعياد اسلامي را واجب شرعي بدانيم. ابن عثيمين مي گويد: «و امّا اعياد و ميلاد براي شخص يا اولادش يا مناسبت ازدواج و نحو آن، تمامّا غير مشروع است اين كارها به بدعت نزديك تر است تا مباح بودن.»   مثلاً ‌عبدالعزيز بن يار در مورد مراسم براي اموات مي گويد: «از پيامبر (ص) و از اصحابش و نيز از سلف صالح ثابت نشده كه هيچ نوع برنامه اي را براي مرده گرفته باشند نه هنگام وفاتش و نه بعد از يك هفته يا چهل روز يا يك سال بعد از وفاتش بلكه تمام اين كارها بدعت و عادت قبيحي است كه نزد قدماي مصر و ديگر كافران بوده است. پس بايد مسلمانان كه اين مراسم را مي گيرند نصيحت كرد؛ زيرا اميد است كه به سوي خدا توبه كرده و دست از اين كارها بردارند چون در اين اعمال بدعت هايي در دين و مشابهت با كفار وجود دارد.» 
در جاي ديگر مي گويد: «و امّا اجتماع در كنار مرده و خواندن قرآن و توزيع خرما و گوشت، همگي از بدعت هاي است بر انسان كه بايد آن ها را رها كند؛ زيرا چه بسا همراه اين امور نوحه سرايي و گريه حزن مي شود و ازمرده آن چنان ياد مي شود كه به خاطر آن، مصيبت از قلوب مردم زائل نمي گردد من اين افراد را كه چنين كارهايي انجام مي دهند نصيحت مي كنم كه به سوي خداي عز و جل توبه كنند.» 
پس به طور كلي نوآوري سه گونه است: 1- نوآوري در امور صد درصد عرفي: كه هيچ ارتباطي به مسائل شرع ندارد مانند نوآوري مربوط به صنايع واختراعات و علوم طبيعي كه در زمان حيات و عصر پيامبر اسلام و ساير پيشوايان نبوده است مانند تلگراف، دو چرخه، ماشين و … زيرا قافله علوم و اختراعات هيچ گاه متوقف نمي گردد اين گونه بدعت ها جزء بدعت هاي سازنده اند زيرا همه ي عقلاي جهان از هر پديده مفيدي بدون تعصب استقبال مي كنند.
2- نوآوري عرفي پيرامون موضوعات شرعي، بي آن كه به شرع  نسبت داده شود مثل بناي مسجد با كيفيت خاص، گلدسته ها، محراب، كاشي كاري ها، استفاده از بلندگو و … به يقين هيچ كدام از اين ها در عصر پيامبر (ص) نبوده آيا هيچ كسي مي گويد اين ها بدعت و حرام است در حالي كه تمام مساجد مسلمانان حتي در عربستان سعودي و مراكز وهابيت پر از آن هاست حتي مسجد الحرام كه تغييرات زيادي در آن صورت گرفته است، اين نوآوري ها اموري است عرفي در كنار مسائل شرعي براي سهولت در كار، رفع مشكلات و خطرها و هيچ كسي آن را به عنوان يك دستور شرعي نمي داند مانند:
تشكيل مراسم بزرگداشت در مقاطع زماني خاصي براي احترام به اموات.   امّا وهابي اين امور عرفي را بدعت مي دانند ابن عثيمين مي گويد: «اجتماع كنار قبر و قرائت قرآن از امور منكري است كه در عهد سلف صالح معروف نبوده است.»   و در جاي ديگر مي گويد: «درخواست قرائت فاتحه از حاضران در مجلس نيز بدعت است.» 
شوراي دائمي وهابيان مي گويد: «هديه دادن ثواب براي پيامبر (ص) جايز نيست ، نه ثواب ختم قرآن و نه غير قرآن؛ زيرا سلف صالح از صحابه و بعد از آنان چنين كاري را انجام نداده اند.» 
ب) تشكيل همايش ها و كنگره هاي مذهبي و جلسات نكو داشت بزرگان دين
ج) جشن هاي تولد براي پيشوايان دين
د) مجالس سوگواري براي شهادت و رحلت آنان به هر حال اين ها امور عرفي است و چيزي را كه جزء دين نيست جزء آن نمي كند.
3- نوع ديگر كه همان بدعت حرام است؛ حريم دين را شكستن و قانوني بر ضد قوانين ديني وضع كردن، يا قانوني بر آن افزودن ، بي آن كه دليلي در شرع بر آن وجود داشته باشد.
وي تند وهابي هاي تندرو روان وهابي به خاطر ضعف اطلاعاتشان نسبت به فقه و علم اصول ميان اين سه نوع آوري  نتوانسته اند فرق بگذارندو گرفتار اشتباه شده اند و برادران مسلمان خود را به اندك چيزي متهم به بدعت مي كنند.  
بذر مسموم وهابيت در شن زارهاي صحراي نجد پاشيده شد و در همان جا نيز رشد كرد و بالاخره اين نهال خبيث در همان سرزمين به ثمر نشست و جهان اسلام را هم چون سرطاني مرگ زا مورد تهديد قرار داد. و امروزه طلايه دار حركت هاي خصمانه و كينه توزانه عليه انقلاب اسلامي فرقه وهابيت است و پرچمدار آن فرقه و پيشواي سياسي – اقتصادي آنها حكومت سعودي به شمار مي آيد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي استكبار جهاني به خوبي دريافته بود كه اگر تلاش هاي خود را در جهت تقويت يا احياناً ايجاد فرق مختلف اسلامي به منظور جلوگيري از نفوذ و گسترش انقلاب اسلامي و منحرف ساختن اين حركت عظيم متمركز ننمايد بايد در آينده اي نه چندان دور شاهد رستاخيز عظيم اسلامي باشد. در يك كلام امروز استكبار جهاني با اهداف و برنامه ريزي هاي سلطه جويانه به عنوان عامل سياسي و وهابيت به خاطر روح ضد شيعي و ضد اسلامي حاكم بر مجموعه عقايد و افكارش به عنوان عامل مذهبي يكديگر را يافته و از همه ي امكانات در بد نام كردن و مقابله جدي با انقلاب اسلامي بهره مي گيرند و امروزه ايران به عنوان خطر اصلي براي استكبار به حساب مي آيد. و لذا چنين به نظر مي رسد كه عمده برنامه هاي استكبار جهاني اين است كه وهابيت را با توجّه به بهره مندي از عوامل گوناگون سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي مانند سيطره بر حرمين شريفين به عنوان خادم حرمين شريفين، وابستگي كامل سياسي به غرب، ناآگاهي عموم مسلمانان دنيا ، منابع عظيم اقتصادي مانند نفت و نيز اقدامّات گسترده تبليغي در سطح جهان به عنوان قطب و محور فكري و سياسي به جهان اسلام بقبولانند در همين راستا اقدام به برپايي مؤسسات و مراكزي نموده اند. 
محمد ابراهیم انصاری لاری -پیشینه سیاسی فکری وهابیت ص 67

_{فتاوی منارالاسلام ج1ص43}

_{ناصر مکارم شیرازی -وهابیت بر سر دوراهی ص119}

_{محسن امین -کشف الارتیاب ص 667}

صفحات: 1· 2