بيدارى اسلامى‏
زنان ايرانى از فرداى پيروزى انقلاب اسلامى، خودجوش در صدد برآمدند تا پيام انقلاب اسلامى را به جهان و جهانيان برسانند. اين حركت خوشايند غرب نبود، ولى زنان ايرانى بدون توجه به برآشفتگى غرب، به صدور پيام انقلاب اسلامى ادامه دادند تا حدى كه حضور زنان ايرانى در انقلاب اسلامى به الگويى براى زنان كشورهاى اسلامى درآمد، به گونه‏اى كه زنان شيعه لبنانى به تدريج بيدار شدند و براى دفاع از خود در مقابل اسرائيل به كلاشينكف و بمب‏هاى دست‏ساز روى آوردند.
زنان تركيه نيز بر پايه بيدارى اسلامى، هم حجاب را مى‏خواهند و هم حضور در اجتماع را. زنان نمى‏خواهند با پذيرفتن حجاب از جامعه قطع رابطه نمايند و اين همان الگويى است كه زنان انقلابى ايرانى به آن عمل مى‏كنند. يك زن بنگالى در اين باره گفته است: من و ديگر زنان چيزى بيش‏تر از برابرى مورد نظر قوانين غربى مى‏خواهيم. ما خواهان نقش فعال‏ترى در زندگى مذهبى و اسلامى هستيم. تنها مسلمانان زن نبودند كه هويت اسلامى خود را در پرتو بيدادگرى زنان انقلابى ايران به‏دست آوردند؛ بلكه ده‏ها هزار زن غربى در نهضتى اخلاقى و اسلامى، ارزش‏هاى الهى اسلام را كشف كردند و به دين اسلام‏مشرف شدند. مثلًا نزديك به صد هزار نفر آلمانى به اسلام گرويدند كه بيش از نيمى از آنان را زنان تشكيل مى‏دهند. اين زنان همانند زنان تازه مسلمان آمريكايى، نه تنها مراقب پوشش اسلامى خود هستند، در شرعى بودن خورد و خوراك خود هم دقت بسيار دارند. آنها حتى در انتخاب برنامه‏هاى تلويزيونى، دقت مى‏ورزند و از تماشاى سريال‏هاى ضد اسلامى يا ضد اخلاقى اجتناب مى‏كنند. فعاليت اجتماعى اين دسته از زنان، معمولًا با گرد آمدن در خانه‏هاى همديگر شكل مى‏گيرد و گاه به اجتماع سرايت مى‏كند. آيا اين بيدارى اسلامى، واقعاً ناشى و متأثر از بيدارى زنان ايرانى است؟
يك روزنامه آلمانى در اين باره، نخست مى‏پرسد كه چرا بيدارى اسلامى و جنبش حمايت از حجاب در دهه 1960 اتفاق نيفتاد و سپس پاسخ مى‏دهد:
مگر اينكه بگوييم زنان جمهورى اسلامى در اين امر دخالت دارند. رفتار اجتماعى يك زن ايرانى مقيم آمريكا مؤيد نوشته‏هاى روزنامه آلمانى است.
اين زن و ديگر زنان مسلمان در منازل جمع مى‏شوند و درباره اسلام سخن مى‏گويند. روزنامه نيويورك تايمز آمريكا در سال 1996 به نوعى در تأييد مطالب فوق نوشته است: در تمام دنيا به ويژه در دنياى اسلام از شمال آفريقا تا خاورميانه و جنوب شرقى آسيا، انواع گوناگونى از گروه‏هاى مدافع حقوق زنان پديد آمدند كه قبل از انقلاب 1979 ايران وجود نداشت.
نتيجه اينكه از سال 1370 به بعد فعاليت زنان ايرانى در حوزه‏هاى متعدد (مانند اجتماعى، فرهنگى، سياسى و …) و در عرصه‏هاى مختلف داخل و خارج افزايش يافت بخشى از اين دستاوردها، ارائه تصوير واقعى از زن‏ايرانى در عرصه بين‏المللى است، منتهى براى تأثيرگذارى بيش‏تر، بايد تشكل‏هاى زنان، قوى‏تر، منسجم‏تر و با آگاهى افزون‏تر عمل نمايند. از ديگر دستاوردها، تبليغ و گسترش حجاب اسلامى است. تأثير حجاب اسلامى زنان ايرانى بر ديگر زنان به ويژه در كشورهاى اسلامى غير قابل انكار است به‏علاوه، بيدارى اسلامى زنان ايرانى كه آن نقش مؤثرى در پيروزى انقلاب اسلامى داشت، در ديگر كشورها هم به چشم مى‏آيد.