قال امام هادی علیه السلام

الایمان ما وقرته القلوب و صدقته الاعمال و الاسلام ما جری به اللسان وحلت به المناکحه

ایمان آن است که دلها به ان گواهی دهد و اعمال آن را نشان دهد و تصدیق کند و اسلام همان است که بر زبان جاری شود و ازدواج بدان حلال گردد ._{( دلائل الامامه ص216)}

سلام بر آن امام همامی که پیشتاز دانش و تقوا و کمال بود و وجودش مظهر فضایل اخلاقی و کمالات نفسانی و الگوی حق جویان و ستم ستیزان و از بهترین و برترین آفریدگان الهی .

در عبادت با چنان خضوع و خشوعی سر به سجده می گذاشت و نیمه های شب را آنقدر در رکوع و سجود خالی مینمود که بیننده به نحیر فرو می رفت ، پیوسته در سجود          می فرمود : الهی مسئ قد ورد و فقیر قد قصد لا تخیب مسماه وارحمه وغفر له خطاه

بار الها ! گنه کاری بر تو وارد شده و تهی بر تو روی آورده تلاشش را بی نتیجه مگردان و او را مورد عنایت و رحمت خویش قرار ده و از لغزشش درگذر !

و این در حالی است که ابن قباد درباره آن امام می گوید : کان فقیها اماما متعبدا ، او پیشوایی دانا و عابد بود . کرم و سخاوت و علم و دانش ان عزیز والا مقام زبان زد عام و خاص بود و زیارت معروف جامعه کبیره که حضرت آن را به یکی از شیعیان مخلص خود تعلیم داد آنچنان که از نظر محتوا عمیق و از جهت فصاحت و بلاغت فصیح است که همه ادبا و فصحا و عالمان آن زمان را انگشت به دهان گذارده و در این زیارت علاوه بر معرفی جایگاه و ابعاد وجودی معصومین علیه السلام در نظام آفرینش و نقش آنها در به کمال رساندن استعدادها توسط آن بزرگواران پرده از اسرار نهفته امامت  برداشته است .