تقدیم حضرت عبدالله و همسرش آمنه که حاصل پیوندشان محمد مصطفی حبیب خدا ،سرور انبیاء و آخرین فرستاده الهی است.
به نام حق که الحق بهترین است.
بسم الله الرحمن الرحیم
اقرا بسم ربک الذی خلق، بخوان به نام پروردگارت که پروردگارجهانیان است.
آن شب ، شب بیست وهفتم رجب بود .محمد غرق در اندیشه بود که ناگهان صدایی گیرا وگرم در غار پیچید:
اقرا بسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق ، بخوان بخوان به نام پروردگارت که آدمی را از لخته ای خون آفرید.
بخوان که پروردگارتو ارجمند ترین است همو که با قلم آموخت و به آدمی آنچه را که نمی دانست بیاموخت
تاریخ به مکه رسیده است تا شروعی دیگر را رقم بزند آغازی دیگر ، در خاکی آفتاب سوخته ، در خاکی تشنه، در خاکی آکنده از دختران زنده به گور در خاک آرزوهای مرده در خاک.
نقطه ثقل تاریخ است، این که ابرها برفرازش سایه می گسترانند ، اینکه قلم در دست هایش به فریاد آمده است و می گوید « اقراء» اینک تو پیامبر خدایی و راه آسمان از دست های تو ، از دست های تو می گذرد ، دیوارها به سایه آسمانی ات دست می کشند ، درخت ها اقتدا به صلابتت می کنند و دست هایت بهاری دیگر برای خاک به ارمغان آورده اند .
تو به پیامبری مبعوث شدی، با کوله باری از رسالت آمدی تا با حضورت سرزمین خشکیده حجاز را نفسی دوباره ببخشی ،آمدی نامت محمد (صلی الله علیه و آله)، لقبت امین ، فرستاده آخرِین خدا بر زمین .
تبارک الله احسن الخالقین
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط حضرت زینب(س) کرمان در 1396/02/04 ساعت 01:42:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |