فاطمه(س):دختری بود که دررحم مادر؛سخن می گفت واورابه صبروشکیبایی درمقابل گفتارناشایست بدگویان دعوت می نمود وموجب آرامش خاطرش بود.
فاطمه(س):دخترطاهره ومطهره ایی بودکه پاک وپاکیزه درحالی که زنان بهشتی وحورالعین عهده دار وضع حمل مادرش بودندقدم به عالم هستی نهادزبان به شهادتین گشود.
فاطمه(س):دختری بود که بهشتیان وملکوتیان تولدمبارکش رابه یکدیگربشارت دادند.
فاطمه(س):یگانه دختری بود که خداونداسمی ار اسماء خویش رابه وی عنایت کرد و«فاطمه »اش نامید وازآنجا که دوستانش رایاری خواهدکرد، درآسمان«منصوره»نام گرفت ونیز ازآنجا که شیعیان خودرااز آتش نجات خواهدداد،درزمین«فاطمه»نام گرفت وبالاخره وی رااسماء وکنیه ها والقاب دیگری است که هرکدام به منزلت وکمال ظاهری وباطنی آن بزرگواراشاره دارد.
فاطمه(س):حوریه ای به صورت انسانی که ازعادات وابتلائات زنانگی پاکیزه بود،وبدین جهت«بتول»و«طاهره»و«فاطمه»نام گرفت.
فاطمه)س):عبدمطیع وبنده صالح پروردگارکه رسول الله درباره دخترش چنین فرمود:خداوند؛قلب وجوارح دخترم فاطمه راازایمان ویقین پرکرده است.
فاطمه(س)مودبه ای است که درادب همتا نداشت.
واژه نور افشان زهرا ، از « زهور»به معنای درخشندگی برگرفته شده است
زهرا در لغت یعنی : درخشنده ،نورافشان و تابان.
حقیقت واژه زهرا: زهرازیبا و درخشنده بود ؛زیبای ظاهر وزیبای باطن ، سراپا نور بود و کران تا کران وجودش عطر آگین به نور معنویت و دانش و عرفان و توحید و تقوی و آزادگی و عفاف و شهامت است.
زهرا که چهره نورانی اش بسان ماه می درخشید و در سیما و صورت و رفتار و سیرت ، به سان پیامبر تلالو داشت و بدان دلیل که در آسمان غمزده و تیره و تار« زن»به صورت اختر فروزانی به نورپاشی و فروغ افکنی پرداخت و ظلمتهای زندگی را زدود و به نور دانش و کمال و عفاف و تقوی و فرهنگ و معنویت روشن ساخت و بدان دلیل بود که آفریدگارش او را زهرا نام نهاد.

   _{سیره و سیمای ریحانه پیامبر/علیرضا کرمی /انتشارات دلیل ما/چاپ اول 80}