اينکه پيامبر اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) در سفارش مشهور خويش فرمود: «اني تارک فيکم الثقلين کتاب اللّه و عترتي ما ان تمسّکتم بهما لن تضلّوا ابداً» [1] و بدين سان بر همپايي و همراهي خاندان خويش سلام اللّه عليهم با قرآن کريم، تأکيد نمود، دلالت بر اين دارد که در زمان ما، کتاب خدا قرآن کريم جز در کنار مهدي آل محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) که يگانه ذخيره و باقيمانده اين دودمان پاک است، کتاب هدايت انسانها نتواند بود و از گمراهي و سرگرداني مردم، جلوگيري نتواند کرد.
و نيز اينکه رسولخدا (صلي الله عليه وآله وسلم) فرمود: «عليّ مع القرآن و القرآن مع عليّ لايفترقان حتي يردا علي الحوض» [2] با توجه به اينکه در اين عصر، وصايت و وراثت حضرت علي (عليه السلام) در همه مقامات ولايتي و شئونات هدايتي اش تنها از آن حضرت مهدي (عليه السلام) مي باشد، بر چنين همراهي و همپايي و معيّتي، بين او و قرآن نيز دلالت دارد.
[1] کنزل العمال ج 1 ص 44 ـ مسند احمد بن حنبل ج 5 ـ ص 89 و 182: من در بين شما دو وديعت گرانبها باقي مي گذارم تا زماني که به آن دو چنگ زده باشيد هرگز گمراه نخواهيد شد.
[2] ينابيع المودة صفحه 90: علي (عليه السلام) با قرآن است و قرآن باعلي است، هرگز از يکديگر جدا نشوند تا آن زمان که در حوض کوثر بر من وارد شوند.