نقش روانی و عاطفی کلمات

در ارتباط بین دو انسان ، واژه ها و کلمات گاهی نقش سازنده یا مخرّب دارند . بعضی از کلمات روح انسانی را به خراش می دهند و موجب شیارها و زخم هایی در دل انسان می گردند . این زخم ها گاهی کاری تر از زخم شمشیر و ماندگارتر از آن است و همواره مثل خوره روح آدمی را می خورد و منجر به بیماری های عمیق روانی می گردد.

کلمات و جمله های ناسالم موجب ارتباط ناسالم و کلمات خوب و شاد موجب ارتباط سالم می شود. گاهی کلمات ناسالم ناخودآگاه در گفتار متداول والدین ، پیام های نامناسب و پی آمد های مخرّبی به بار خواهد آورد و سبب تضعیف و تحقیر شخصیت و آزرده شدن روح یک دیگر می گردد.

اظهار نظرها و کلمات ناهنجاری که در برخوردهای ارتباطی روزانه والدین رد و بدل می شود عزت نفس آنان را جریحه دار می سازد و تهدیدی برای ارتباط سالم خود و فرزندانشان خواهد بود . غرولندهای مادر به دنبال پدر یا بالعکس در حضور فرزندان نیز آثار بسیار ناگواری در شبکه ارتباطی خانواده به وجود خواهد آورد.

مشکل عمده ما این است که از مهارت های ارتباطی سالم بی بهره ایم. بیشتر اعضای خانواده ها در جامعه ما انسان های مؤمن ، متدین و وفادار به یک دیگرند ، ولی متأسفانه در ایجاد ارتباط سالم و شاد با هم ، به خصوص از زمانی که صاحب فرزند می شوند ، بی بهره اند . اختلال های ارتباطی بین زن و شوهر در دیگر شبکه ارتباطی سرایت کرده و آثار تخریبی در روابط فرزندان با سایر افراد خانواده و اجتماع به جای می گذارند .

ما به ظاهر ارتباط خود را با کلمات و جملات اظهار می داریم و گفتن کلمات و ردّ بدل کردن جملات را به طور روزمرّه امری ساده و طبیعی می انگاریم و خیلی راحت واژه ها را پشت سر هم از دهان خارج می کنیم و توجهی نداریم که این کلمات ، چه تأثیری هیجان انگیزی – هر چند ظاهراً نامحسوس – در روح و روان دیگران به جای خواهد گذاشت . همین سخنان روزانه است که رابطه بین زن و شوهر را تیره و تار و یا صمیمی و شاد می کند ، به عبارت دیگر ، ارتباط را عمیق کرده و یا موجب تنفر و گسیختگی آن می شود. در هر صورت ، ما موقعی شاد ، سرحال و سعادتمندیم که بتوانیم ارتباطی سالم و صحیح برقرار نماییم و از این ارتباط ،هم خداوند راضی باشد و هم ما لذت ببریم . خدای متعال زبان را وسیله ای برای بیان کلمات طیّب و طاهر ، که موجب تخلیه احساسات ، کاهش دشواری ها ، برقرار ارتباط سالم ، تعالی روح و رستگاری انسان می گردد ، قرار داده است. کلمات را نباید ساده فرض کرد، این ها جزء عمل انسان هستند که درباره آن ها انسان مورد محاسبه و مؤاخذه قرار خواهد گرفت

ما وقتی باید خود را ارزیابی کنیم و در کسب ارتباطی سالم موفق بدانیم که دچار خشم می شویم: با کسانی که از دست شما عصبانی و خشمگین هستند چگونه سخن می گویید؟یا مواقعی که انتقادی به شما وارد می سازند ، چگونه برخورد می کنید؟وقتی همسرتان به سخنان شما گوش نمی دهد چه می گویید و چه می کنید ؟وقتی که شما زیر بار فشار اقتصادی قرار گرفته اید و یا غم و اندوه و رنجش خاطری برای شما فراهم شده است چه عکس العملی از خود نشان می دهید و چه می گویید؟در حالی که خسته و کوفته و با فشار روح ایی که دارید از سر کار به منزل بر می گردید و با مشکلات غیرمترقّبه در خانه مواجه می شوید، چه می کنید و چه می گویید ؟این گفت و گوها را خداوند می شنود.

اگر ما بتوانیم در اینگونه مواقع ، بر اسب سرکش غضب افسار بزنیم و خود را کنترل و یا حداقل سکوت کنیم و  یا کلماتی به زبان بیاوریم که احساسات طرف مقابل را جریحه دار

نکند و از بار عاطفی منفی برخوردار نباشد ، می توان گفت که موفق بوده ایم و توانسته ایم به گونه ای احترام متقابل را حفظ کرده و در واقع از ارتباط سالمی برخوردار باشیم.