خوشگویی

از شاخه های دیگر « حسن خلق » ، که رابطه ها را استوارتر و پیوند ها را صمیمی تر می سازد ، گفتار دلپذیر و شادی بخش است. متانت در سخن و ادب در گفتار و زیبایی در کلام ، خصلت پاکدلانِ بی کینه است و خلق و خوی اولیاء دین.

ارزش انسان و جوهره وجودی اش را زبان و بیان روشن می سازد:

یکی تحقیر می کند ، یکی تشویق.

یکی عیبجویی می کند ، دیگری تحسین و تقدیر .

یکی ملالت می کند ، دیگری پروبال می دهد و امید می آفریند.

کدام یک خوبتر است؟

شما خودتان چگونه بیان و زبانی دارید ؟تلخ یا شیرین ؟گزنده یا مرهم گذارنده ؟آیا با دیگران همان گونه صحبت می کنید که دوست دارید دیگران با شما آنچنان حرف بزنند و خطاب کنند؟

پذیرایی از دیگران ، همیشه با غذا و میوه و شیرینی نیست .

گاهی پذیرایی ، با یک کلام خوب و سخن شایسته است. این اِکرام ، بالاتر از تغذیه و اطعام است، چرا که گفتار شایسته و زیبا ، غذای روح است.

گفتن یک « آفرین » ، « احسنت » ، «بارک الله » مگر چقدر هزینه و خرج دارد؟

کسانی هستند که جان می دهند ، ولی حاضر نیستند یک کلام تشویق آمیز و محبت بار بر زبان جاری کنند. بشنویم از رسول خدا صلی الله علیه و آله که اسوه اخلاق حسنه و الگوی ادب در گفتار و رفتار است که فرموده است:

هر کس برادر با ایمانش را با گفتن کلامی ملاطفت آمیز و غم زدا ، مورد تکریم قرار دهد، تا وقتی او شادمان است ، گوینده آن سخن همواره در سایه رحمت گسترده الهی به سر می برد.

کلام تشویقی و آفرین و مرحبا گفتن بر عمل شایسته دیگری نیز ، از این گونه صالحات است . باز هم از کلام امام صادق علیه السلام بشنوم :

هر کس به برادر مومن خود «مرحبا » بگوید، خدای متعال تا روز قیامت برای او مرحبا و آفرین می نویسد.

غیر از پاداش الهی ، تأثیرات اجتماعی «خوشگویی»در نرم ساختن دل ها و جلب عاطفه ها و استوار ساختن رابطه ها مشهود است . آنکه خوش سخن باشد، از دیگران نیز کلام نیکو می شنود. « این جهان کوه است و فعل ما ندا » و البته که حرف و سخن ما هم در کوهستان زندگی ها انعکاس دارد و خوبی آن به خود ما منعکس می شود.

کسی که گفتار مؤدبانه داشته باشد، دیگران نیز با او مؤدبانه سخن خواهند گفت. وگرنه …«کلوخ انداز را پاداش ، سنگ است ». از کلام مولا علی علیه السلام است که :زیبا خطاب کنید، تا جواب زیبا بشنوید!…

کیفیت برخورد ما با انسان های دیگر ، همان نتیجه را به ما برمی گرداند.ادب ، ادب می آورد و توهین و فحش ، بدزبانی و اهانت متقابل را در پی دارد.                                                          

                                                      منبع : اخلاق معاشرت از جواد محدثی