هزار و سه پند از شیطان !!
عصرنبوت حضرت موسی علیه السلام بود . آن حضرت از پیامبران اولوالعزم و از انبیای صاحب شریعت بودند که برای هدایت توده های مردم ، به توحید و  یکتا پرستی زحمات و مشقات زیادی را تحمل نمودند و آزمایشهای بسیاری را با موفقیت پشت سر نهادند .
روزی آن حضرت نشسته بودند که ابلیس لعین نزد او آمد و در ضمن گفتگوهایش به آن حضرت عرض کرد :
می خواهم « هزار و سه » پند و حکمت به تو بیاموزم و با این پندها و اندرزها تو را موعظه کنم و راه تکامل و طریق سعادت را به تو بنمایانم !!
موسی علیه السلام او را شناخت و به او این گونه پاسخ داد :
آنچه که تو می دانی ، بیشتر از آن را من می دانم ، تو برو خودت را موعظه کن و از بدبختی و فلاکت ابدی نجات بده ، تو اهل موعظه و پند نیستی ، اگر اهلیت این کار را داشتی ، هرگز  در مقابل خدا قد علم نمی کردی و جسورانه دستوراتش را رد نمی نمودی ، من موعظه و پند را می پذیرم و به آن سفارش می کنم اما نه از شخصی مثل تو ، نیازی به پند تو ندارم و موعظه های دروغین تو را نمی پذیرم ، چون خدای مهربان و آفرید گار متعال دستور داده حرف تو را نپذیرم و به وسوسه ها ونیرنگ های تو گوش ندهم و هرگز در راه تو قدم نگذارم .

ألم أعهد إلیکم یا بنی آدم أن لا تعبدوا الشیطان إنه لکم عدو مبین .
ای فرزندان آدم آیا با شما عهد نکردم که شیطان را نپرستید ، چرا که او برای شما دشمن آشکاری است ؟!
آری موسی علیه السلام این گونه به ابلیس پاسخ داد و مردانه در مقابلش ایستاد و طبق دستور الهی حرف او را نپذیرفت .
اما مثل این که این بار با دفعات قبلی متفاوت بوده و دستوری دیگر از طرف خدا نازل شده ؛ گویا خالق حکیم و بردبار ، مصلحتی در کار دیده ، و یا از رأفت و رحمت بی انتهایش فرصت و مهلتی دیگر به ابلیس داده ، و شاید هم خواسته موسی علیه السلام را محکی تازه زده ، عرصه امتحان و آزمایشی دیگر برایش ترتیب دهد ، و یا آنکه خواسته از زبان دشمن ترین دشمنان بنی آدم ، موعظه و نصیحتی کرده و بار دیگر خصومت و شیطنت ابلیس را هر چه روشن تر به آنها بنمایاند.