فرهنگ كه فرايندى از آداب و رسوم، خوى ها و خصلتها و چگونگى روابط حاكم بر مجموعه‏ ها و گروههاى انسانى است ضمن آنكه خود زاييده زندگى اجتماعى انسانهاست، تأثير شگرف و غيرقابل ترديدى بر چگونگى زندگى و ادامه حيات اجتماعى و ملّى ملّتها نيز دارد.
به عبارت ديگر، فرهنگ هر ملّتى ريشه در اعتقادات، طرز تلقى‏ها و نوع نگرش آنها به جهان و مسائل موجود در آن دارد. بنابراين به ميزانى كه پايه‏هاى اعتقادى و باورهاى اجتماعى ملتى مبتنى بر حقايق و ارزشهاى انسانى و الهى باشد، ارزشهاى فرهنگى او نيز شايسته تمجيد و در خورِ سنايش و قابل پيروى خواهد بود. امّا پر واضح است كه در طول تاريخ حيات بشرى، همواره آداب و سنن و خلق و خوى انسانها در جهت حق و بر اساس برداشتهاى حقجويانه و واقع گرايانه از قضايا و مسائل مختلف‏ نبوده و در بسيارى موارد و به دلايل عديده، انحراف و كجروى و دورى از صراط مستقيم فلاح و رستگارى و در غلتيدن در دامن موهومات و باورهاى خرافى، باطل گرايانه، غير الهى و ضد بشرى گريبانگير اقوام و ملل مختلف شده است.
همچنين به علت خوى اجتماعى انسان، مراودات و ارتباطات انسانى و به تبع آن روابط فرهنگى و مبادلات فكرى نيز به موازات تاريخ تحولات و تمدن بشرى وجود داشته است.
در اين ميان، بنا بر نص صريح قرآن، تقابل و تضاد بين دو فرهنگ «الهى» و «غير الهى» و نزاع و درگيرى بين دو مقوله «حق» و «باطل» از صبحدم تاريخ وجود داشته و تا واپسين لحظات غروب حيات بشرى نيز ادامه خواهد داشت. و در اين مسير، خدا پرستان و حقجويان، همواره روياروى باطل گرايان و شب پرستان، در نبردى آشتى ناپذير بسر خواهند برد.
امروزه با پيشرفت سريع تكنولوژى و علم صنعت و با پيدايش قطبهاى غول آساى صنعتى، اقتصادى و نظامى و با سيطره فرهنگ ابتذال، رفاه زدگى و ماديت بر كفرستان شرق و هيچستان غرب اين امكان فراهم آمده است كه سران كفر و الحاد و مستكبران جهانخوار، دم از تشكيل «دهكده جهانى» زده و با گسترش سلطه شبكه سازمانهاى بين المللى بر سراسر عالم، حاكميت «نظم‏نوين جهانى» را خواستار شوند. اينان بمنظور دستيابى به اين اهداف شوم، و در پى بسط و توسعه سلطه و نفوذ شيطانى و اهريمنىِ خود در تمام شؤون زندگى ملتهاى گوناگون در سراسر دنيا، از طريق نهادهاى وابسته به سازمان باصطلاح ملل متحد و با جهت‏دهى به تصميمات اين نهاد و كنترل حساب شده آنها، در سرنوشت تمامى ملتهابه صورتى آشكار و نهان دخالت مى‏كنند؛ به بهانه دفاع از حقوق بشر، با استفاده از وحشيانه‏ترين و رذيلانه‏ترين اقدامات ضد بشرى، حكومتهاى كشورها را تغيير مى‏دهند، تصفيه‏هاى خونين نژادى‏را كه به دَدْمنشانه‏ترين روشها صورت مى‏گيرد، با ظرافت و ترفندهاى گوناگون توجيه مى‏كنند، از طريق پيمانهاى چند جانبه اقتصادى همانند «گات» و غيره زمينه‏هاى سلطه شوم اقتصادى خود را بر كشورهاى ضعيف و عقب مانده فراهم مى‏كنند و با آزمايش هر روزه سلاحهاى مخوف و ويرانگر خود ملل محروم و مستضعف را تهديد كرده به آنها چنگ و دندان نشان مى‏دهند و هر فرياد اعتراضى را به هر شكل ممكن در گلو خفه مى‏كنند و بالاخره با گسترش شبكه‏هاى مدرن و پيچيده ارتباطى و با بهره‏گيرى از حيوانى ترين روشها، فضاى فكرى، اعتقادى و فرهنگى ملتها را لجن مال مى‏كنند و با ايجاد جو مسموم و خفه كننده فكرى و فرهنگى مانع هر گونه بيدارى، ابتكار، پيشرفت، آزادى خواهى و استقلال طلبى در ميان مردم فقر زده و دربند كشورهاى مورد هجوم مى‏شوند.
در عصرى كه بسيارى از واژه‏ها معناى حقيقى خود را از دست داده‏اند، اشاعه ابتذال و فساد، نام ترويج فرهنگ و خدمت به جامعه بشرى به خود مى‏گيرد و دفاع از هويت ملى و ارزشهاى والاى انسانى و فرهنگى واپسگرايى، سكون و عقب ماندگى تلقى مى‏شود و باندهاى آشكار و نهان مافيايى از هر وسيله‏اى براى استحاله فرهنگى و مسخ ارزشهاى معنوى بهره مى‏جويند. در اين بين، هجوم و شبيخون بر بنيانهاى فرهنگى، خطرناكترين و كارسازترين حربه‏اى است كه اينك موجوديت ملتها بويژه ملل اسلامى را تهديد مى‏كند و انقلاب اسلامى و خاستگاه‏ اصلى آن يعنى سرزمين دلاور خيز ايران در نوك اين حملات ناجوانمردانه و رذيلانه واقع گرديده است؛ آنچنان كه سكّاندار بيدار كشتى انقلاب و مقام منيع ولايت امر مسلمين فرياد بر مى‏آورد كه «كارى كه امروز دشمن از لحاظ فرهنگى انجام مى‏دهد نه يك تهاجم، كه يك شبيخون فرهنگى است.»