يكى از عوامل موثر بر رفتار آدمى، خانواده مى‏باشد. محيط خانه اولين و با دوام‏ترين عاملى است كه در رشد شخصيت افراد تأثير مى‏گذارد. كودكان خصوصيات را از والدين خود به ارث مى‏برند و از اين راه پدر و مادر زمينه رشد و پيشرفت افراد را فراهم مى‏نمايند. نفوذ والدين در بچه‏ها تنها محدود به جنبه‏هاى ارثى نمى‏باشد بلكه در آشنايى كودك به زندگى جمعى و فرهنگ جامعه و ارزش‏هاى دينى، خانواده نقش موثرى را ايفا مى‏نمايد.
خانواده‏ها گلستان‏ها و روضه‏هاى رضوانى هستند كه زمينه پرورش گل‏هاى بهشتى و فرح‏آور را مهيا مى‏كنند. نقش باغبانى پدر و مادر در اين گلستان بى نظير است. مگر نه اين است كه براى پرورش گل به گلدان، خاك، آب و هواى مساعد نيازمند مى‏باشيم، در رشد فرزندان و پرورش آنها نيز اسباب و شرايطى لازم مى‏باشد. رفتار والدين با يك ديگر همان هواى گلستان خانواده محسوب مى‏شود. صميميت، يكرنگى، محبت، خوشرويى و هماهنگى زن و شوهر است كه هواى لطيف و مساعد را براى رشد و شكوفايى فرزند فراهم مى‏آورد و بر عكس ناهماهنگى، خود محورى، بى مهرى، لجبازى، ندانم كارى و خشونت مانند هواى آلوده شاخه گل‏ها را فسرده، پژمرده و تباه مى‏سازد.
آرى شرط بارورى، تنها كاشتن و چيدن نمى‏باشد. از كاشته شدن تا به ثمر رسيدن زحمت‏هاى لذت بخش وجود دارد صفاى باطن باغبان، خوش نيتى او، كاردانى و فراست او، عشق و محبت او به گل‏ها و لاجرم رسيدگى و مراقبت دائم از وظايف حتمى است.
آرى خانه محلى است كه فرزندان در آن امور مختلف را فرا مى‏گيرند. جايى است كه تجربيات فراوانى را در آن به دست مى‏آورند. فرزند از طريق اين نهاد كوچك با دنياى خارج ارتباط برقرار مى‏كند، طرز معاشرت با ديگران را فرا مى‏گيرد. در اين محيط است كه اخلاق، ايده آلها، ارزش‏ها، راه زندگى و … را مى‏آموزد. بكوشيم در اين نهاد مقدس زمينه‏هاى گرايش‏هاى فرزندانمان را به ارزش‏ها و باورهاى دينى بيشتر كنيم‏

_{مجموعه آثار پژوهشکده تحقیقات اسلامی}